کارآفرینی (به زبان انگلیسی: Entrepreneurship) به فرایند خلق ارزش جدید (مادی یا معنوی) از طریق یک تلاش متعهدانه با در نظر گرفتن ریسکهای ناشی از آن اطلاق می‌شود. واژه کارآفرینی از کلمه فرانسوی “Entrepreneurs ” به معنای “متعهد شدن ” نشات گرفته‌است. کارآفرینی اولین بار مورد توجه اقتصاددانان قرار گرفت و تمامی مکتب‌های اقتصادی از قرن ۱۶ میلادی تاکنون به نحوی کارآفرینی را در نظریه‌های اقتصادی خویش تشریح نموده‌اند. ماهیت کارآفرینی، در طی سال‌های گوناگون دستخوش تغییرات بسیاری قرار گرفته و اندیشمندان متعددی به آن پرداخته‌اند. از دیالکتیک‌های مرتبط با فرصت‌های عینی و ذهنی به عنوان محور کارآفرینی گرفته تا ایده کسب و کار جدید که دیویدسون مطرح می‌نماید.
از همین رو، اقتصاددانان هرگز تعریفی ثابت از «کارآفرین» یا «کارآفرینی» نداشته‌اند. گرچه مفهوم کارآفرینی وجود داشت و قرن‌ها شناخته شده بود، اما اقتصاددانان کلاسیک و نئوکلاسیک این افراد را از مدل‌های رسمی خود کنار گذاشتند. کارآفرینان با استفاده از مهارت ها و ابتکار لازم برای پیش‌بینی نیازها و آوردن ایده های جدید خوب به بازار، نقشی اساسی در هر اقتصادی بازی می کنند.
فرایند کارآفرینی
در فرآیند کارآفرینی، یک کسب و کار راه‌اندازی می‌شود و با استفاده از ایده‌های خلاقانه و نوآورانه، مدل‌های کسب و کاری نوین ایجاد می‌شود. این فرآیند، به عنوان یکی از عوامل مهم توسعهٔ اقتصادی در بسیاری از کشورها شناخته شده است و بسیاری از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی دوره‌هایی در این زمینه ارائه می‌دهند. با این حال، هدف از کارآفرینی تنها رشد و سوددهی نیست؛ خلق ارزش و ایجاد اشتغال نیز از اهداف مهم این فرآیند محسوب می‌شوند.
لازم است تأکید شود که عبارت “فرایند کارآفرینی“، با استفاده از اصطلاح “فرایند”، به معنای ضروری بودن پی‌در‌پی و ترتیب مشخصی برای مراحل کارآفرینی نیست. در واقع، این مراحل ممکن است با توجه به شرایط و نیازهای شخص کارآفرینی، به ترتیبی متفاوت از هم انجام شوند. برای مثال، فرد کارآفرین ممکن است در مرحله ایده‌یابی و ارزیابی فرصت قرار داشته باشد، اما هنوز تصمیم نگرفته باشد که به کارآفرینی بپردازد و همچنان به کسب و کار قبلی خود ادامه دهد. سپس به دلیل رویدادی خاص، ممکن است به پیاده‌سازی ایده‌ای که پیشتر در ذهنش شکل گرفته بپردازد.به علاوه، ساختار حقوقی و تأمین منابع نیز همیشه به ترتیب خاصی پیگیری نمی‌شوند. در برخی موارد، ساختار حقوقی باید ابتدا شکل بگیرد تا بتوان به تأمین منابع (مانند دریافت وام بانکی) پرداخت. در موارد دیگر، تأمین منابع ممکن است به عنوان پیشنیاز شکل‌گیری نطفه‌ی اولیه‌ی شرکت (مانند اجاره دفتر و اخذ مجوز فعالیت) در نظر گرفته شود.
ارتباط با نوآوری
ژوزف شومپیتر فرایند کارآفرینی را «تخریب خلاق» می‌نامد. به عبارت دیگر ویژگی تعیین‌کننده در کارآفرینی همانا انجام کارهای جدید یا ابداع روش‌های نوین در امور جاری است.ژورف شومپیتر که از او به عنوان پدر کارآفرینی یاد می‌کنند، واژه نوآوری را به کارآفرینی پیوند می‌دهد. به عبارت دیگر ویژگی تعیین‌کننده در کارآفرینی انجام کارهای جدید یا ابداع روش‌های نوین در امور جاری می‌داند. از نظر او نوآوری در هر یک از زمینه‌های ذیل کارآفرینی محسوب می‌شود.
- ارائه کالای جدید
- ارائه روش جدید در فرایند تولید
- گشایش بازاری جدید
- یافتن منابع جدید
- ایجاد هر گونه تشکیلات جدید در صنعت
آخرین دیدگاه‌ها